Próba ciśnieniowa instalacji jest niezbędną procedurą, której powodzenie warunkuje uzyskanie przez użytkownika nieruchomości dostępu do prawidłowo działającej i przede wszystkim szczelnej instalacji. W praktyce próbą ciśnieniową jest weryfikacja szczelności przewodów instalacyjnych. Należy ją przeprowadzić przed ostatecznym podłączeniem armatury i urządzeń sanitarnych. Pozytywny wynik próby ciśnieniowej gwarantuje szczelność instalacji i brak kłopotów w trakcie jej późniejszej eksploatacji. W niniejszym artykule dowiedzą się Państwo, jak prawidłowo wykonać próbę szczelności instalacji.
Kiedy powinno wykonywać się próbę szczelności instalacji?
Próba szczelności instalacji jest czynnością szczególnie istotną w budynkach, w których instalacja będzie częściowo lub całkowicie zakryta np. podłogą lub ścianami. Uzyskanie pozytywnego wyniku próby ciśnieniowej umożliwi realizację pozostałych prac wykończeniowych.
Badanie szczelności powinno być wykonane w związku z powyższym przed zakryciem otworów i bruzd oraz przed izolacją i malowaniem przewodów.
Ponadto próba szczelności instalacji jest zalecana zarówno w nowo wybudowanych budynkach, jak i remontowanych, niezależnie od skali inwestycji.
Jak przygotować instalację do próby szczelności?
Pierwszym zaleceniem przed próbą szczelności jest przepłukanie instalacji wodą. Czynność ta powinna być wykonana przy dodatnich warunkach temperaturowych, a sam budynek, w którym próba miałaby być wykonana, nie powinien być wychłodzony. Następnie należy odłączyć od instalacji wody ciepłej wszelkiego rodzaju urządzenia, których celem jest zabezpieczenie instalacji przed przekroczeniem dopuszczalnego ciśnienia (zawory bezpieczeństwa, naczynie wzbiorcze itp.). Zaleca się również odłączenie czujek i zaworów regulacyjnych, albowiem mogą one ulec uszkodzeniu lub zakłócić przebieg próby szczelności. Przed właściwą próbą instalację należy wypełnić zimną wodą oraz dokonać jej odpowietrzenia.
Jak powinna przebiegać próba szczelności przy wykorzystaniu zimnej wody?
Badanie szczelności powinno rozpocząć się najlepiej po minimum jednej dobie od napełnienia instalacji wodą i jej odpowietrzeniu. Zaleca się, by warunki temperaturowe próby były względnie stabilne.
Próbę szczelności rozpoczyna się poprzez podłączenie do najniższego punktu instalacji pompy ręcznej wyposażonej w zbiornik wody, manometr oraz zawory odcinające, zawór zwrotny i zawór spustowy.
Dalszy przebieg próby szczelności polega na podniesieniu za pomocą pompy ciśnienia w instalacji do wysokości ciśnienia próby. Ciśnienie próbne dla instalacji wodociągowej wynosi 1,5-krotną wartość ciśnienia roboczego w instalacji (nie mniej niż 10 barów). Z kolei dla instalacji centralnego ogrzewania ciśnienie próbne powinno wynosić 2 bary + ciśnienie robocze w najniższym punkcie instalacji (nie mniej niż 4 bary dla instalacji grzejnikowej i minimum 9 barów dla instalacji podłogowej lub ściennej). Najczęstszą praktyką instalatorów jest stosowanie wartości 6 barów dla instalacji centralnego ogrzewania i 10 barów dla instalacji wodociągowej.
W przypadku rur metalowych (wykonanych ze stali ocynkowanej, miedzi i stali nierdzewnej) po podniesieniu ciśnienia do wartości ciśnienia próbnego należy przez 30 minut obserwować instalację, szczególnie jej połączenia. Uznanie próby za udanej następuje w chwili stwierdzenia braku przecieków i roszenia oraz braku stwierdzenia spadku ciśnienia na manometrze. Dopuszcza się możliwość wystąpienia spadku ciśnienia o 2% w instalacji posiadającej połączenia gwintowane.
W przypadku rur wykonanych z tworzyw sztucznych, próba szczelności jest nieco bardziej skomplikowana i dzieli się na badanie wstępne oraz badanie główne. Przy badaniu wstępnym wykonuje się po podniesieniu ciśnienia do wartości ciśnienia próbnego trzykrotnego podniesienia ciśnienia (co 10 minut) do ciśnienia próbnego, po czym następuje obserwacja instalacji w ciągu kolejnych 30 minut. Uznanie próby za udanej następuje w chwili stwierdzenia braku przecieków i roszenia oraz wystąpienia spadku ciśnienia nie większego niż 0,6 bara.
Badanie główne szczelności instalacji wykonanej z tworzywa sztucznego polega na ponownym podniesieniu ciśnienia do próbnego oraz obserwacji instalacji przez kolejne 120 minut. Uznanie próby za udanej następuje w chwili stwierdzenia braku przecieków i roszenia oraz wystąpienia spadku ciśnienia nie większego niż 0,2 bara.
Po wykonaniu badania powinien zostać sporządzony protokół, w którym zostaną określone takie dane, jak ciśnienie próbne i wynik pomiaru.
Podczas wykonywania próby szczelności zalecane jest utrzymywanie stałej temperatury otoczenia instalacji.
Próba szczelności instalacji sprężonym powietrzem – zalecenia
Szczelność instalacji może być badania również przy zastosowaniu sprężonego powietrza. Istnieją zalecenia w tym zakresie, które należy przestrzegać. Przede wszystkim sprężone powietrze ma zastosowanie przy instalacji zagrożonej korozją lub zamarznięciem. Należy przestrzegać wartości ciśnienia próby, które nie powinno przekraczać 3 barów. Pozostała część procedury pomiaru jest identyczna, jak w przypadku pomiaru z zastosowaniem zimnej wody. Uznanie próby za udanej następuje w chwili stwierdzenia braku przecieków i roszenia oraz braku stwierdzenia spadku ciśnienia na manometrze.
ZCI PAJOS gwarantuje wysoką jakość instalacji oraz jej szczelność na lata
Nasza firma od lat zapewnia swoim klientom prawidłowe parametry instalacji, które przechodzą rygorystyczne testy szczelności. Dzięki takiemu podejściu gwarantujemy długoletnią, bezawaryjną pracę układu. Zapewnienie właściwej jakości instalacji jest dla nas priorytetem, ponieważ pragniemy Państwu zagwarantować stałą poprawność działania montowanych przez Naszą Firmę instalacji.
